Serdecznie zapraszamy dzieci do zabawy. Najpierw trzeba wyszukać postać świętego, błogosławionego, może być także postać biblijna np. Józef Egipski, Król Dawid, Mojżesz, Apostołowie itp., następnie naszykować ubranie, które będzie w jakiś sposób charakteryzować daną postać (może nawiązywać do zawodu świętego, a czasami wystarczy jakiś charakterystyczny rekwizyt)  i przyjść tak przebranym do salki parafialnej. Kościół na przestrzeni wieków kanonizował, beatyfikował wiele kobiet i mężczyzn, pokazując ich jako wzór do naśladowania w wyznawaniu wiary. 

„Święci nie są nie po to by ich podziwiać, ale po to by ich naśladować” 

Msza św. Gregoriańska: "Jeden z członków wspólnoty Grzegorza Wielkiego, Justus, przyznał się na łożu śmierci, że ukrył przed współbraćmi trzy złote solidy, nie dochowując w ten sposób ślubu ubóstwa. Zgorszona wspólnota zdecydowała, że w ostatnich chwilach życia zostanie on pozbawiony pokrzepiającej obecności braci, a jego ciało zostanie pochowane w niepoświęconej ziemi. Grzegorz, zatroskany o zbawienie Justusa, po jego śmierci nakazał jednemu z kapłanów, aby przez trzydzieści kolejnych dni celebrował Mszę za niewiernego regule mnicha. Po odprawieniu ostatniej Justus ukazał się jednemu z braci i zakomunikował, że został uwolniony od kar pośmiertnych i dołączony do grona zbawionych w niebie. Ołtarz, przy którym sprawowano Msze za mnicha, można do dzisiaj podziwiać w kościele San Gregorio. Płaskorzeźba na antepedium ołtarza ukazuje historię Justusa, pierwszej osoby w dziejach Kościoła, za którą odprawiono gregoriankę."

Wspominany papież zapisał to wszystko w swoim dziele zatytułowanym "Dialogi". Wraz z biegiem lat zyskiwały one wielką popularność i w ten sposób idea Mszy św. gregoriańskich owocowała w sercach kolejnych pokoleń.